Voila! Sonunda sana verdiğim sözü tutuyorum ve seni ne kadar çok özlediğimi anlatan kompozisyonumu yazıyorum Mehmetcim :) Sen burda yoksun, ben burnumu kaşıyınca kimse karşımda kaşınmıyor, ben "nay nay nay" müziği eşliğinde dans etmeye başlayınca kimse benimle dans etmiyor, hiç kimse "bi keresinde gitmiştik bahçelievlereee" adlı şarkıda benimle düet yapmıyor, ileri sürücü tekniklerimle her önüme gelene vurduğumda kimse benim yardımıma koşmuyor, darta üç atışımdan birinde ancak isabet ettirebildiğimde kimse bana tezahürat yapmıyor, kimse beni gecenin bir köründe go-karta götürüp kafasındaki boneyle bana poz vermiyor, kimse şu motor bu araba hakkında konuşup beni bilgilendirmiyor, hatta kimse müzik setinin içinden çıkan ekran mıydı neydi ondan bile anlamıyor, komik birşey olduğunda sana anlatasım geliyor ama sen yoksun, hem kimse beni dinlemiyor, en azından senin kadar dinleyip anlayamıyor, kimse etrafındaki kızlardan utanıp "ben konuşamam, utanırım, ne diyeceğim kıza" diyip arkamada saklanmıyor, civciv sevmeye götüren yok, mangal yapıp zorla bana yedirende yok, tırla beni gezmeye çıkaran kimsede yok, dinlediğim operalara bile senin kadar tahammül eden yok. İşin özü seni çok özledim Muruncum. Arabistandan dön artık çünkü sen "missing pieces"sın. Sen etrafta olmayınca suratım tam olarak gülemiyor. Sadece benim değil bir çok kişinin suratı gülemiyor. Dört gözle dönüşünü bekliyorum, bekliyoruz. Ayrıca sana söz, sen dön seni hiç ekmeyeceğim :)
